Παρασκευή 16 Αυγούστου 2013

ΕΠΙΛΕΓΩ -ΑΠΟΦΑΣΙΖΩ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΙΟ ΠΡΟΤΙΜΩ

 Από τα ρήματα που αγαπώ είναι και το ''επιλέγω''. 'Ισως γιατί μαζί του φέρνει το προνόμιο ή για άλλους το  δικαίωμα της  προτίμησης.




Επιλέγω σημαίνει αποφασίζω ποιο προτιμώ ,σημαίνει ότι έχω προορισμό και μέσο να ταξιδέψω προς αυτόν.Ο άνθρωπος που έχει προτίμηση  μπορεί να ζει και όχι μόνο να υπάρχει ,


 μπορεί να ονειρεύεται και όχι μόνο να κοιμάται, μπορεί να πολεμάει και όχι μόνο να αμύνεται.


Η δυνατότητα από την άλλη του να επιλέγεις είναι βαρύ φορτίο ειδικά όταν οι ώμοι σου δεν είναι εκπαιδευμένοι να αντέχουν και να παραμένουν στην θέση τους.Η επιλογή συνορεύει με την ευθύνη και αυτό πολλές φορές την κάνει δυσβάσταχτη και αποκρουστική στη θέα της.

Υπάρχουν φορές που αναρωτιέμαι αν τελικά σημασία έχει ο δρόμος που επιλέγεις για να φτάσεις κάπου ή ο τρόπος που τον διασχίζεις
.


 Ίσως να είναι η καρδιά που σου δίνει το τέμπο να συρθείς


 ή να μπλεχτείς σε χορευτικές φιγούρες ,να μείνεις στην μέση της διαδρομής ή να αγαπήσεις τις επιλογές σου  και να συνεχίσεις τη πορεία σου.

Αυλαία λοιπόν και πάμε... σε δρόμους και μονοπάτια ίσως λίγο πιο δύσκολα αλλά με συντρόφους πιστούς και με αυταπάρνηση 

,σε θάλασσες που οι καταιγίδες είναι πιο συχνές από ότι η νηνεμία αλλά που μπορούν να αγκαλιάζουν τον ουρανό και να γίνονται ένα.

Αυλαία και πάμε!

1 σχόλιο:

  1. Ρία μου, έχεις εδώ πολλά και συμπυκνωμένα νοήματα και το καθένα απ αυτά έχει από μόνο του ένα αξιόλογο βάθος. Σκέφτομαι λοιπόν ότι κορυφαία έννοια είναι η Επιλογή. Είναι επίσης μία σχεδόν απεριόριστη Δύναμη. Είναι η Ελευθερία με την οποία πλαστήκαμε και επίσης η Ευκαιρία μας, η Αναγέννηση κάθε στιγμή μέσα από τις στάχτες μας. Η Επιλογή στο να εργαστούμε ξανά έστω και "μ εργαλεία από καιρό φθαρμένα", και η δύμανη του να χαμογελάσουμε ξανά, με Γνώση. Αναρωτιέσαι αν έχει σημασία η επιλογή του δρόμου ή ο τρόπος που διασχίζουμε το δρόμο. Μα και τα δύο δεν είναι μία Επιλογή; Νομίζω ότι κι αφού επιλέξουμε το δρόμο, πάλι έχουμε δυνατότητα να σταθούμε, να σταθμίσουμε, και ν αλλάξουμε πορεία αν κρίνουμε ότι πρέπει. Κι επειδή ξέρουμε γιατί. Αλλά η χρήση της Ελευθερίας μας δεν είναι Ρίσκο; Είναι και Ικρίωμα, και έχει συχνά αυτή την αποτρόπαια θέα που λές. Μα χωρίς αυτή τι θα είμαστε; Είναι μεγάλη η Ευθύνη της Ελευθερίας μας. Θα μπορούσα να σχολιάζω για ώρες..μια και (τυχαίνει;) ασχολείσαι μ εκείνα ακριβώς που μ απασχολούν κάθε μέρα στην παρασκιά της σκέψης μου ότι κι αν κάνουν παράλληλα τα χέρια και το μυαλό μου, καθώς αυτά τα Νοήματα έχουν αξία. Επιλέγω λοιπόν να κρατήσω και να θησαυρίσω στα Πολύτιμα την : Αυταπάρνηση! καθώς Αυτή μου αρέσει! Η Θυσία είναι το μέτρο της Αγάπης μας, και συχνά η Αγάπη μας μετριέται με ότι μπορούμε να χάσουμε για Αυτή!
    Σε φιλώ και σε χαίρομαι! Ευρέθηκε άνθρωπος να βασανίζεται μ αυτά με τα οποία καταγίνομαι επί δεκαετίες χωρίς ..βαρέα και ανθυγιεινά!
    Σε φιλώ εκ νέου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή