Τρίτη 27 Αυγούστου 2013

Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ Η ΤΙΝΚΕΡΜΠΕΛ

Η μαμά μου ,η Κικίτσα,μετράει 72 πραγματικά χρόνια ζωής πάνω σε αυτόν τον πλανήτη που πιστεύω οτι θα ήταν κατάτι φτωχότερος αν δεν αποφασιζόταν η παρουσία της στην γή.Όσοι γνωρίζουν την Κικίτσα μπορούν να καταλάβουν.

Γνήσια γυναίκα της εποχής της προσπαθεί και ομολογουμένως τα έχει ψιλοκαταφέρει να συντονιστεί με την εποχή ,με την νέα τάξη πραγμάτων ,τα νέα ήθη και έθιμα όσο και αν παρεκτρέπεται πότε πότε .
Αν με ρωτήσετε τι έχω πάρει από την μαμά μου πιθανόν να σας απαντήσω ''τίποτα'' αν και ο Σπύρος είναι της άποψης ότι κάθε κόρη εξελίσσεται σε μία πιο απαλή έκδοση της μαμάς της.Και έτσι να είναι σίγουρα είναι καλύτερο από το να εξελίσσεται σε έκδοση της πεθεράς της.Ειδικά αν η πεθερά είναι κελεπούρι.

 

Η Κικίτσα λοιπόν ,χήρα από τα εξήντα της για το μόνο πράγμα που παραπονιέται είναι ότι έχασε τον πατέρα μου σχετικά νωρίς.Για όλα τα άλλα είναι η Τίνκερμπελ της διπλανής πόρτας.Είναι σαν να το έχει σκάσει από την χώρα του ΠΟΤΕ.
Με την μαμά μου είχαμε πάντα διαφωνίες αλλά φρόντισα και έκανα αυτό που δεν είχε καταφέρει ο πατέρας μου.Τι;Την εκπαίδευσα.Την έκανα γιαγιά παντός καιρού.Κάτι σαν τα σούπερ πούμα δηλαδή.Δεν είχε και περιθώρια βέβαια...Το ένα εγγόνι υποδεχόταν το άλλο...Και η Κικίτσα πάντα εκεί .Πάντα πρόθυμη,ακούραστη,ενθαρρυντική. Έτοιμη να σηκωθεί ακόμη και νεκρή για να είναι πλάι μου,να ριχτεί με πάθος και ελπίδα στην μάχη μαζί μου.Η Κικίτσα πάντα εκεί να με ανακουφίσει ,να με φροντίσει και να γλυκάνει τις πληγές μου.
Είναι  φορές που με εξοργίζει με αυτήν την εμμονή της να σκέφτεται πάντα την καλύτερη εκδοχή,την επιμονή της να δίνει κουράγιο και να βρίσκει κάτι θετικό και στην πιο δύσκολη κατάσταση.Η Κικίτσα είναι ικανή να πει για νεκρό ότι έχει ωραίο κίτρινο χρώμα ή ότι πέτυχε το μακιγιάζ και ήταν φυσικός.Εγώ ξέρω ότι η Κικίτσα  κλαίει κρυφά,προσεύχεται αθόρυβα. Δεν είναι αφέλεια το να σκέφτεται πάντα θετικά αντίθετα μάλιστα θα έλεγα ότι είναι σοφία μεγάλη γιατί έτσι μπορεί να στηρίζει αυτούς που πονάνε και να συμπάσχει μαζί τους.
Ακόμη και όταν ο Οδυσσέας βγήκε από το νοσοκομείο η Κικίτσα ποτέ δεν έκλαψε μπροστά μου,ποτέ δεν μοιρολόγησε έξω από την πόρτα του ή μπροστά του όπως έκαναν άλλοι που δεν πιστεύω ότι πονάνε τον Οδυσσέα όσο εκείνη.Εκείνη τον μεγάλωσε ,τον έζησε, έμαθε να μπορεί να αντέχει το διαφορετικό και κατάφερε να το μετουσιώσει σε φυσιολογικό.Δύσκολο ,δύσκολο να μπορείς να στέκεσαι με τόση αυταπάρνηση και αυτοθυσία πλάι στο παιδί σου και να του λες ''ΣΥΝΕΧΙΣΕ,ΟΛΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ,ΜΗΝ ΤΟ ΒΑΖΕΙΣ ΚΑΤΩ''
Τώρα που το ξανασκέφτομαι κάτι έχω πάρει από την Κικίτσα και εγώ.Ευτυχώς όχι το κορμί!Αυτό δικαίως κληροδοτήθηκε στον αδερφό μου.Τι έχω πάρει;

Λίγη ασημόσκονη από αυτές που πασπαλίζουν οι νεράιδες τα όνειρα,καλές σκέψεις να φτερουγίζουν μέσα στο μυαλό μου και σίγουρα την μαγική συνταγή της τρυφερόπιτας που μοιραζόμαστε στο σπίτι μας.
Αυτή είναι η δική μου Τίνκερμπελ ,η μαμά μου ,η Κικίτσα μου!

2 σχόλια:

  1. Απολαυστικό όσο κι Αληθινο, Ρία μου.. Μ έκανες να γελάσω και μ έκανες να κλάψω.. Σχολιάζω ανάκατα, χαμόγελα και δάκρυα όλα μαζί. Όλα μαζί είναι η ζωή. Λοιπόν: Το κορμί - λαμπάδα που διαθέτεις πρέπει νάναι από το Λισέβο και τη Μαρία και αρκετούς άλλους πίσω τους, αλλά είχες ένθεν κι ένθεν που να μοιάσεις. Δεν θα ήσουν ότι είσαι αν δεν είχαν συνεισφέρει σ αυτό εννιά γενιές επί εννιά κι εννιά κι εννιά γενιές του Μέντελ.. Δεν θα ήσουν ότι είσαι αν δεν είχες πλαστεί από την Αγάπη και για την Αγάπη! Την επιμονή μπορεί να την έχεις πάρει από την Κικίτσα, και εντοπίζω κι Αλλού το ίδιο δυνατό στοιχείο οπότε μπορεί να το πήρες το συστατικό ενισχυμένο.. Απόλαυσα ιδιαίτερα αυτό: "την εκπαίδευσα." Δεν μπορούσε να υπάρξει μεγαλύτερη αλήθεια. Είσαι δυναμική τουλάχιστον όσο εκείνη κι έχεις και τη ματιά του πατέρα σου εκτός απ τη δική της. Εγώ - αν θυμάσαι- έζησα Σαββατοκύριακά νιότης μαζί σας στο Ζούμπερι και θυμάμαι αγαπημένα στιγμιότυπα. Με τον πατέρα σου είχαν οι δυό τους πολύ βαθειά αγάπη κι ήταν η αξημέρωτη αλεπού του πρίγκιπα. Ο πρίγκιπας την κοίταζε μ όλη την έκπληξη του κόσμου, την κοίταζε στα μάτια με βλέμμα μπερδεμένου παιδιού.. Η Κικίτσα είναι άνθρωπος που αγαπώ κι ας μη το ξέρει ιδιαίτερα, γιατί έχω κακές σχέσεις με τα τηλέφωνα ως συμβατικότητες. Η προσευχή φτάνει μακρύτερα. Η προσευχή της και τα κρυφά δάκρυα είναι της μάνας που συναντιέται με τα δάκρυα της Μάνας του Χριστού κι έχουν τη Δύναμη ν αλλάξουν Όλα τα δεδομένα. Να είσαι πάντα έτοιμη για το θαύμα καθώς αυτό είναι μια..καθημερινή υπόθεση!
    Να μου τη φιλήσεις την Τίνκερμπελ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Απ' τα μαλλάκια σου κρατιέμαι στη ζωή
    πριγκίπισσά μου εσύ Μαρία και Ελένη
    στις μαύρες μπούκλες σου γερά έχει πιαστεί
    η μοίρα που ζητά η ψυχή ήσυχα ν' ανασαίνει

    Είναι το γέλιο σου που γράφει μουσική
    είναι το γέλιο σου που τη χαρά ανασταίνει

    Απ' το χεράκι σου κρεμιέμαι σαν παιδί
    πατώ στο βήμα σου και κείνο με πηγαίνει
    σε παραλίες που δεν έχω ξαναδεί
    και σαν ιπτάμενο χαλί στους ουρανούς με φέρνει

    Είναι το γέλιο σου που γράφει μουσική
    είναι το γέλιο σου που τη χαρά ανασταίνει.

    http://www.youtube.com/watch?v=ERaetjJRbic

    ΑπάντησηΔιαγραφή