ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ!

Σου γράφω αυτό το γράμμα γιατί θέλω να διαλύσω μια σκιά που αισθάνομαι να πέφτει στην καρδιά μου  βαριά όταν έρχεσαι στο μυαλό μου .Και δεν θέλω να υπάρχουν σκιές .Με φοβίζουν,ίσως μάλιστα περισσότερο από τον θάνατο γιατί οι σκιές κάτι κρύβουν στην μοναξιά τους.
Ίσως να μην πέσει ποτέ αυτό το γράμμα στα χέρια σου,ίσως αποφασίσω κάποια στιγμή να στο στείλω όχι για να αλλάξεις αλλά γιατί το χρωστάω στον Οδυσσέα.
Όχι δεν θα σου κάνω παράπονα.Τι νόημα θα είχε άλλωστε; Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν στα βασικά τους σημεία μόνο λίγες μικροαλλαγές μέσα στον χρόνο και αυτές κακοφτιαγμένες σαν μπαλώματα του εαυτού μας.

 

Κάποτε είχα θυμό γιατί έπεσα στην παγίδα να παραπλανηθώ από αυτό που ήθελες να δείχνεις.Θύμωσα και με τον εαυτό μου που δεν λειτούργησε το ένστικτό του .Αυτά συμβαίνουν όταν όταν επιλέγουμε χωρίς να συμμετέχει η καρδιά μας. Τίποτα δεν ''φτουράει''όταν δεν γίνεται από καρδιάς.Η λογική πολλές φορές αποδεικνύεται πολύ κακός σύμβουλος ιδιαίτερα όταν έχει να κάνει με την αξιολόγηση αυτών που επιλέγεις να μοιράζεσαι .Δύσκολο πράγμα το μοίρασμα ιδιαίτερα όταν το απωθημένο σου είναι το''ΟΛΑ''.
Αργότερα ο θυμός έγινε απόρριψη .Σε διέγραψα από την ζωή μας και αποκαθήλωσα την ταμπέλα που έφερε τον τίτλο σου .Οι τίτλοι δεν κάνουν τις συγγένειες ,ούτε τις φιλίες .Καμιά φορά ούτε και τις οικογένειες τις ίδιες. Αυτό που σε θύμιζε κάποια στιγμή στο σπίτι ήταν τα δώρα σου.Πάντα ακριβά και προσεγμένα σαν να προσπαθούσαν να σε παρουσιάζουν αθώο στα μάτια μας για να εξευμενίζουν την απουσία σου.Κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα έκανες αυτό που σου έμαθαν ότι έπρεπε να κάνεις .Η αγάπη όμως δεν διδάσκεται  και δεν κρύβεται πίσω από τύπους και πολύ περισσότερο πίσω από χρήμα .Αρκούσε η παρουσία σου  ,που όμως ποτέ δεν έβρισκε τον δρόμο γιατί δεν την συνόδευε η καρδιά σου.
Και τώρα κοντά ενάμιση χρόνο μετά την περιπέτειά του Οδυσσέα εξακολουθείς να μην βρίσκεις τον δρόμο.Βασικά πιστεύω ότι όλη σου η ζωή μέχρι σήμερα είναι χαραγμένη πάνω σε έναν λάθος δρόμο και έχεις χάσει τον μπούσουλα σου.

 

 

Ήρθε λοιπόν η ώρα να μάθεις μερικά πράγματα για τον Οδυσσέα .Να σου δείξω φωτογραφίες του για να γνωρίσεις το πρόσωπό του .Σκέφτομαι πως είναι κρίμα να μην έχεις χωρέσει ποτέ στα μάτια του .Έχει μάτια ταξιδευτή .Κάποιες φορές σκέφτομαι ότι το βλέμμα του έχει κάτι από την ηρεμία και την αγνότητα των αγγέλων.

 Η αλήθεια είναι πως δεν του έλειψες. Δεν επέτρεψα να του λείψεις .Άλλωστε δεν είχε και το περιθώριο.Υπήρχαν και υπάρχουν τόσοι άνθρωποι γύρω του που τον αγαπάνε,τον χαϊδεύουν ,του μιλάνε τρυφερά ,του δίνουν κουράγιο. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που έχουν υπερκαλύψει την απουσία σου τόσα χρόνια.

Μετά από τόσο καιρό έχω φτάσει στο σημείο να σε συμπονώ γιατί ψάχνεις την ψυχή σου και τους αγγέλους σου σε λάθος μέρη και με λάθος τρόπους. Η ζωή είναι απλή όταν η ψυχή δεν χρειάζεται να κρύβεται.
Να είσαι καλά.

 

ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ

Να σας παρουσιάσω το ...ΕΞΟΧΙΚΟ μας!

 

 

 

 

 

 

 

Έτσι επιλέγω να το βλέπω ! Σημασία δεν έχει τι βλέπεις αλλά τα μάτια που φοράς όταν το βλέπεις. Σπίτι σου είναι εκεί που χτυπάει η καρδιά σου ,εκεί που αισθάνεσαι ασφάλεια να τρυπώσεις μια δύσκολη μέρα.

 

 

Και δύσκολες μέρες περάσαμε πολλές. Πολλές και δύσκολες .Από εκείνες τις ημέρες που παρακαλάς να κοιμηθείς και να ξυπνήσεις σε άλλον αιώνα ή που πιστεύεις ότι είσαι στην μέση ενός εφιάλτη και περιμένεις να φωνάξεις για να ξυπνήσεις.

 

 

 

Δένονται οι άνθρωποι,δένονται και ευθυγραμμίζουν το περπάτημα τους στον χρόνο.Κάποιοι δρόμοι διασταυρώνονται από το πουθενά σαν να ήταν γραμμένο από κάποια μοίρα να βρεθούν στον χάρτη.

Οι στιγμές που ζήσαμε σε αυτό το μέρος είναι από αυτές που όταν σου έρχονται στο μυαλό θέλεις να πατήσεις delete και να τις διαγράψεις αλλά κάτι σαν να σου κρατάει το χέρι για να μην το κάνεις ,σαν να σε προστατεύει από την λήθη. Γιατί ο άνθρωπος καθορίζεται από αυτές τις ημέρες , μαθαίνει να σέβεται το παρελθόν του ,να αξιολογεί το παρόν του και να απαλλάσεται από το βάρος της αγωνίας που το μέλλον του φορτώνει. Μέλλον δεν υπάρχει .Το μέλλον είναι η στιγμή που κάθεται ακριβώς στην προηγούμενη θέση από το παρόν.

 

 Υπάρχουν μέρες που όταν περπατάω μόνη  φέρνω αυτές τισ στιγμές στον νου για να μην μπορέσω ποτέ να ξεχάσω όσους στάθηκαν πιστοί ''σύντροφοι'' στην περιπέτειά μας και δικαίως καταχωρήθηκαν στην καρδιά μας στην θέση των δικών μας ανθρώπων. Η ευγνωμοσύνη είναι από τις λίγες αρετές που ξεθωριάζει με τον χρόνο .Και εγώ δεν θέλω να ξεθωριάσει.

 

Θέλω να κρατήσω ανεξίτηλα στην μνήμη μου και στην καρδιά μου τα πρόσωπα των ανθρώπων που κράτησαν τρυφερά το χέρι του Οδυσσέα ,που του χάιδεψαν το μέτωπο,του ψιθύρισαν μια τρυφερή κουβέντα , ανακούφισαν τον πόνο του και τον συντρόφευσαν σιωπηλά και ακούραστα.

 

 

Το τμήμα αυτό έχει την μεγαλοπρέπεια που αποπνέεται όταν ο άνθρωπος επιβάλλεται στον χώρο που κινείται .Τα σπίτια και οι οικογένειες δεν έχουν να κάνουν  με το σημείο που ορίζονται αλλά από τα πρόσωπα που τα σημαδεύουν και τα προσδιορίζουν.

 

 

 Οι άνθρωποι αυτοί είναι η εντατική και όχι ο χώρος και η ταμπέλα που τον ακολουθεί.Είναι τύχη να γνωρίσεις τέτοιους ανθρώπους και κάποιες φορές αναρωτιέμαι ποια πορεία θα είχε ακολουθήσει η ιστορία μας αν από συνωμοσία της στιγμής ή της λάθος απάντησης είχαμε βρεθεί κάπου αλλού.

 

Και όπως στα παραμύθια υπάρχει η νονά νεράιδα της Σταχτοπούτας κάπως έτσι και στο δικό μας παραμύθι υπάρχουν τρεις νονές νεράιδες που δικαιώνουν την συμβολή της νεράιδας στην εξέλιξη των παραμυθιών. Για να είμαι ειλικρινής και όσο και να είμαι δυσάρεστη σε υποψιασμένες συνειδήσεις, από τύποις νονούς και νονές  πιο πραγματικές και αληθινές φαίνονται να είναι οι νονές νεράιδες των παραμυθιών.ΕΥΤΥΧΩΣ!

 

 

 

 

 

 

 



ΚΑΜΕΛΟΤ

Αυτή την περίοδο η οικογένεια μας διανύει την χρυσή περίοδο της ΙΠΠΟΣΥΝΗΣ.
 Ανακυρήξαμε βασιλιάδες και ιππότες ανάλογα με το επίπεδο ηρωισμού που έχει ο κάθε ένας στο μυαλό του .Πραγματοποιήθηκε τελετή χρίσης, μετά την ανακήρυξη του Οδυσσέα μας ως τον ΒΑΣΙΛΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ.

Ο Οδυσσέας λοιπόν ή αλλιώς Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος βρίσκεται τραυματισμένος μετά από μια φοβερή μάχη που είχε με τους εχθρούς του . Πολέμησε με ανθρώπους, τέρατα ,δράκους μάγισσες αλλά  επέστρεψε  στο βασίλειο του νικητής.

Αποφασίστηκε ,λοιπόν, να χρίσουμε αντικαταστάτη βασιλιά και ιππότες στρογγυλής τραπέζης.Οι τελετές χρίσης πραγματοποιήθηκαν σε κλίμα κατανυκτικό και με τον δέοντα σεβασμό.

Βασιλιάς Αρθούρος  -Φίλιππος

 
Ιππότης Λάνσελοτ -Μιχάλης

 
Ιππότης Γκάλαχαντ -Αλκίνοος

Κοιτάζω τα παιδιά μου ,στην πραγματικότητα τα χαζεύω γιατί κάθε φορά βρίσκουν τον τρόπο τους να ΕΠΙΒΙΩΝΟΥΝ από τα ερωτηματικά τους .Κάθε ηλικία έχει διαφορετικό μηχανισμό άμυνας .Η αντιμετώπιση όμως του Οδυσσέα είναι κοινή .Σαν να υπάρχει μια κοινή άγραφη συμφωνία να βλέπουν τον αδερφό τους φυσιολογικό και να λειτουργούν χωρίς θλίψη ή μιζέρια.

.Για το παιδικό μυαλό πολλές καταστάσεις ζητάνε να βρουν την εξήγησή τους και πολλές'' αδικίες'' την αιτιολογία τουςΤο παιδικό βλέμμα έχει την ικανότητα να μετατρέπει ό,τι βλέπει σε παραμύθι και υπάρχει μια αθωότητα πραγματικά εντυπωσιακή γιατί μπορεί να ''βλέπει''την αλήθεια και να την μετασχηματίζει.Στα παραμύθια μπορούν τα πάντα να συμβούν χωρίς απαραίτητα να είναι φυσιολογικά ή καθημερινά. 

Είπα την λέξη κλειδί ''ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ''!Μετά από πολλά χρόνια έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι είναι μια λέξη που δεν ασπάζομαι ούτε το νόημα της αλλά ούτε και την λειτουργικότητά της.΄΄Ολα ανήκουν στα χωράφια της ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ και είναι απλά παραλλαγές αυτού που καλείσαι να δεχτείς σαν φυσιολογικό.Υπάρχουν τόσα φυσιολογικά όσα και η άνθρωποι γιατί κανένας δεν είναι ίδιος με τον άλλο.Οι άνθρωποι πολλές φορές στραγγαλίζονται από την απόκλιση του φυσιολογικού που βιώνουν και περνάνε την ζωή τους μίζερα και καταθλιπτικά θρηνώντας για αυτό που δεν κατάφεραν να έχουν ή να ζήσουν.
Ίσως σε μερικούς να φαντάζω ότι δεν έχω επίγνωση της κατάστασης,σε άλλους ότι είμαι αφελής ή υπερβολικά αισιόδοξη. Τίποτα από τα παραπάνω δεν ισχύει .Η ζωή με δίδαξε ότι οι άνθρωποι μπορούν να υπάρχουν και με μορφές ή ατέλειες που  μας παραξενεύουν, μας σοκάρουν ίσως και να μας τρομοκρατούν χωρίς όμως να μειώνεται η αξία της ύπαρξης τους στο ελάχιστο.Τίποτα δεν μου κάνει πλέον εντύπωση και τίποτα δεν θεωρώ μη φυσιολογικό στον τρόπο που μπορεί κάποιος να υπάρχει στην ζωή μου .Διδάχτηκα να λειτουργώ με την πραγματικότητά μου και να απολαμβάνω την καθημερινότητά μου.
Τα αδέρφια του Οδυσσέα,οι αφανείς ήρωες του δικού μας έπους αντιμετωπίζουν αυτό που βιώνουν με μια αξιοπρέπεια που με εντυπωσιάζει .Διαχειρίζονται τα γεγονότα με θαυμαστή ωριμότητα για την ηλικία τους.Μερικές φορές ο Σπύρος αισθάνεται προβληματισμένος και ίσως λίγο ένοχος που τα παιδιά δεν είναι τόσο ανέμελα όπως τα υπόλοιπα της ηλικίας τους και ίσως έχει δίκιο κατά κάποιον τρόπο αλλά από την άλλη πιστεύω ότι αυτά τα μαθήματα ζωής γίνονται χρυσάφι και δια πλάθουν ανθρώπους μοναδικούς και συνειδήσεις σπάνιες.

Από το ΚΑΜΕΛΟΤ μια τρυφερή καληνύχτα!
 

ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΣ ΧΡΟΝΟΣ

Λένε πως ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός ειδικά για όσους οι πληγές είναι βαθύτερες από τις συνηθισμένες όσες δηλαδή  μπορεί να μετράνε απώλειες ,να συνοδεύονται από μνήμες που πονάνε ή να στοιχειώνονται από τα φαντάσματα όσων έχουμε διαγράψει γιατί δεν δικαίωσαν τον ρόλο που τους αποδόθηκε στην ζωή μας.Δεν χώρεσαν πουθενά στα πετάγματά μας, στο αλισβερίσι μας με τον χρόνο.

Πάντα υπάρχει ο κατάλληλος χρόνος ! Για όλους και για όλα να τοποθετηθούν εκεί που ανήκουν  .Κατά έναν περίεργο τρόπο ο χρόνος έχει την δύναμη να αποκαλύπτει στον άνθρωπο αυτά που κρατάει  καλά κρυμμένα . Ρίχνει τα προσωπεία που έχουν καλύψει τόσα χρόνια το πρόσωπο σαν να μην μπορούν άλλο να αντέξουν την συμμετοχή στην παράσταση. Η ανατροπή είναι η λέξη κλειδί για τον χρόνο . Χρόνος χωρίς ανατροπή δεν υπάρχει απλά ο χρόνος σέβεται αυτούς που τόσα χρόνια έχουν σεβαστεί και τον ίδιο αλλά κυρίως τον εαυτό τους

 

.
Τοποθετούνται οι άνθρωποι .Τοποθετούνται στην κατηγορία την οποία ανήκουν ή έχουν φροντίσει να ανήκουν. Το θλιβερό είναι ότι ο χρόνος σε κάποιους ανθρώπους λειτουργεί συνάμα με την λήθη . Ξεχνάς ποιος είσαι , από που ξεκίνησες, ποιος ήταν ο προορισμός σου,τα όνειρά σου, ποιοι σου στάθηκαν και  γίνεσαι πλάσμα θλιβερό γιατί το να είσαι αυτοφυής συνεπάγεται και μια μοναξιά που το ακολουθεί αλλά δεν μπορείς να αντέξεις.

Αποκαλύπτει ο χρόνος! Αποκαλύπτει μύχιες σκέψεις ,πονηρούς σκοπούς  ,πραγματικά αισθήματα , πλασματικούς φίλους ή συγγενείς και διεφθαρμένες ψυχές . Σαν να γίνονται τα αποκαλυπτήρια ενός αγάλματος .Σου σηκώνει το περιτύλιγμα και μένεις γυμνός μπροστά στην αλήθεια . Και τότε γερνάς .
Το χειρότερο δεν είναι να γερνάς στο σώμα σου αλλά να γερνάει η ψυχή σου τόσο που να σε τιμωρεί  να είσαι δυστυχισμένος γιατί είσαι παγιδευμένος στο ανικανοποίητο παρελθόν σου και στο ανούσιο παρόν σου.

 

 

Ο χρόνος δικάζει  .Δικάζει και καταδικάζει αυτούς που δεν φρόντισαν το ταξίδι τους όπως έπρεπε.  Εκδικείται .Περιμένει μυστικά,ύπουλα να σε κάνει να καταλάβεις το πόσο ασήμαντος είσαι μπροστά του.

Στέκομαι μπροστά στον καθρέφτη μου και επεξεργάζομαι κάθε ρυτίδα στο πρόσωπό μου.Ο χρόνος έχει χαράξει επάνω μου κάθε κομμάτι πόνου ή χαράς που με έχει σημαδέψει και ίσως να με έχει καθορίσει.
Σε μια κρίση φιλαρέσκειας μπορεί να παρακαλούσα να σβηστεί κάθε ίχνος από το πέρασμα του χρόνου επάνω μου ,όμως έτσι θα έχανα την ταυτότητά μου όπως διαμορφώθηκε μέχρι τώρα.
Έμαθα να τον αγαπώ τον χρόνο.  Περνάει μαζί με τα καλά και τα κακά που μπορεί να κουβαλάει μαζί του . Άλλωστε η ψυχή είναι άχρονη και άφθαρτη γιατί ο χρόνος  φροντίζει με τρυφερότητα μεγάλη να διατηρεί αυτά που αξίζουν και τα αναγάγει σε  αιωνιότητα.

Ο χρόνος είναι πολύτιμος σπίτι μας . Κάθε στιγμή μετράει .Είναι σημαντικό να εκμεταλλεύεσαι τον χρόνο σου και να είσαι με αυτούς που έχεις αποφασίσει να διαγράφεις κοινή πορεία .Μερικές φορές αισθάνομαι ότι θα ήθελα η ημέρα μου να διαρκεί 48 ώρες για να προλαβαίνω να υπάρχω για όλους όσους αγαπάω .Και πάλι δεν θα μου έφτανε!Έτσι αγγάρεψα την σκέψη ,αυτή που δεν έχει περιορισμούς και όρια να με βοηθάει να σπάω τον χρόνο.
Περιμένω,περιμένω στωικά τον χρόνο να τοποθετήσει...
 ΚΑΘΕ ΚΑΤΕΡΓΑΡΗ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟ ΤΟΥ.

 

ΤΟ ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΜΟΥ.

Οποιοδήποτε άλλο όνομα και να του δινόταν θα ήταν αποτυχία .Μερικοί άνθρωποι περισσεύουν στα ονόματά τους. Ασφυκτιούν σαν να φοράνε μικρότερο νούμερο παπούτσια και άλλα ονόματα έρχονται με μια κληρονομιά που βαραίνει στην πλάτη αυτού που τα κουβαλάει σημαδεύοντας την ζωή του για πάντα.
Η επιλογή του ονόματος του Οδυσσέα ήταν ''περίπου'' τυχαία .Μου άρεσε το όνομα ΟΔΥΣΣΕΑΣ γιατί είχε την μυρωδιά του Ελύτη και την υφή της ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ .Ολόκληρο έπος γραμμένο για έναν άνθρωπο που κατάφερε να τα αντεπεξέλθει σε όλες τις δυσκολίες και να επιβιώσει ,να φτάσει στον προορισμό του.
 Τότε δεν μπορούσα να καταλάβω τι ήταν αυτό που με έδενε με τον ήρωα του Ομήρου και τον είχα προάγει στα πρότυπά μου. Τώρα γνωρίζω !Είναι η δίψα για ζωή,για τον προορισμό,για την ικανότητα να μένεις πιστός σε αυτά που σε καθορίζουν και έχεις επιλέξει.
Δεν είχα ποτέ φανταστεί πως κάποια μέρα θα έφερνα στον κόσμο εγώ η ίδια έναν Οδυσσέα και θα γινόμουν πιστή σύντροφος στις περιπέτειές του.

Υπήρχαν αντιρρησίες συνείδησης στην επιλογή και έτσι γράψαμε ονόματα σε χαρτιά  .Ρίξαμε κλήρο.Τρεις φορές τραβήξαμε και τις τρεις το όνομα ΟΔΥΣΣΕΑΣ ήταν αυτό που φώναζε έξω από τον κλήρο . Επιβλητικά φόρεσε το στέμμα του νικητή και ενθρονίστηκε στο σπίτι μας και στην καρδιά μας.

Η Οδύσσεια στο πετσί μου! Μόνο που εγώ είμαι ζωντανή και ετοιμοπόλεμη .Η Ευρύκλεια είχε απελπιστεί,είχε καταβληθεί από τον πόνο και την απελπισία  .Δεν μπορώ να της ρίξω άδικο απλά εγώ είμαι τώρα  υποψιασμένη γιατί υπάρχει το δικό της προηγούμενο  . Είναι εξαιρετικά δύσκολο να ανταπεξέλθεις στην απουσία του παιδιού σου γιατί χάνεις το δικαίωμα του  να είσαι ξανά ολόκληρος. Χωρίς το παιδί σου δεν ισορροπείς . Ακροβατείς ανάμεσα στο τότε και στο τώρα,στην μνήμη και στην πραγματικότητα,στην ζωή και τον θάνατο . Η Ευρύκλεια λοιπόν αποφάσισε να τον βρει στον Κάτω Κόσμο ...εκεί που πίστευε ότι ήταν .Ο θάνατος φαντάζει  στα μάτια των ανθρώπων αθώος όταν είναι η μαζί του φέρνειτην  ευκαιρία για τις ψυχές να συναντηθούν.
 Εγώ έμαθα στην πορεία να περιφρονώ τον θάνατο. Μερικές φορές μάλιστα πιάνω τον εαυτό μου να τον χλευάζει γιατί έχοντας έρθει τόσο κοντά του  έμαθα να ματαιώνω τον φόβο του .Ο φόβος είναι αυτός που τρέφει την ύπαρξή του . Όταν απαλλάσσεσαι από αυτόν ο θάνατος μαθαίνει να σε εκτιμά σαν αντίπαλο και να σε σέβεται . Ίσως καμιά φορά να υπάρχει και μια στημένη από αυτόν ήττα του για να σε τιμήσει.

Το όνομα Οδυσσέας φέρνει μαζί του και κάτι από το αντίστοιχο DNA και είναι αυτή η επιμονή της επιβίωσης που τον κατατάσσει στην σφαίρα του εξαιρετικού. Πολλές φορές απορώ πως μπορεί η θέληση να καταργεί το ΑΔΥΝΑΤΟ και είναι έμπνευση ζωής όταν η αντικειμενική αδυναμία αναγάγετε σε προσωπική και υποκειμενική ΝΙΚΗ.
Λατρεύω το όνομα ΟΔΥΣΣΕΑΣ! Δεν θα μπορούσα να δώσω καταλληλότερο όνομα στο πέρασμα αυτού του μοναδικού πλάσματος σε έναν κόσμο αφιλόξενο και σκληρό που δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει την δική του συναισθηματική αναπηρία . Δεν θα μπορούσα να δώσω καταλληλότερο όνομα σε ένα παιδί που παλεύει απλά να μπορεί να ΥΠΑΡΧΕΙ σε μια ΙΘΑΚΗ που δεν είναι αοριστία στην φαντασία κάποιου φαντασμένου νου.
Όταν άρχισε η περιπέτεια αισθάνθηκα τύψεις που έδωσα στο παιδί μου ένα όνομα με κληρονομιά ταλαιπωρίας .Τώρα καταλαβαίνω πως οι άνθρωποι δικαιώνουν την φήμη τους και την χροιά των ονομάτων τους και μένουν ανεξίτηλοι στον χρόνο στην μνήμη και στην καρδιά όσων σημαδεύουν στο πέρασμά τους.
ΟΔΥΣΣΕΑΣ !Το ομορφότερο όνομα του Κόσμου μου!

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ ΛΥΜΕΝΗ...ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΞΕΜΠΕΡΔΕΜΕΝΗ

Και έπεσε σκοτάδι στο βασίλειο .Σκοτάδι που φορτώθηκε στις στέγες των σπιτιών και φώλιασε στις ψυχές.Ο Βασιλιάς είχε πεθάνει και μαζί του ό,τι καλό και ευγενικό είχε καταφέρει να καλλιεργήσει στις ψυχές των υπηκόων του.

 Ακόμη και την γυναίκα που είχε κάνει βασίλισσα παρότι δεν του άξιζε από την αρχή είχε καταφέρει να την δαμάσει και να περιορίσει τον φθόνο,την κακία και την κουτοπονηριά της. Όλοι είχαν απορήσει τότε με τον αναπάντεχο βασιλικό γάμο μέχρι που τα περίεργα βλέμματα και αυτιά τράφηκαν με την είδηση της γέννησης του πρίγκιπα.
Πάντα υπάρχει μια εξήγηση για όλα. Ή μάλλον για τα περισσότερα. Και πάντα υπάρχει τρόπος να καταφέρνεις αυτό που θέλεις ακόμη και αν είναι πλάγιος.
 Ο σκοπός αγίαζε τα μέσα και τότε.
Η Βασίλισσα επένδυε όλα αυτά τα χρόνια στον οίκτο των άλλων και πάνω από όλα του βασιλιά και του πρίγκιπα. Για την πριγκίπισσα που ακολούθησε τα επόμενα χρόνια, τα πράγματα ήταν καλύτερα ή ή μάλλον φαίνονταν καλύτερα.Ta φαινόμενα πάντοτε απατούν!
Ή Βασίλισσα τρεφόταν από την αγάπη στον εαυτό της και αποστρεφόταν κάθε ανάμνηση των δικών της υποχρεώσεων. Όλοι έπρεπε να υπηρετούν την βασίλισσα και την  πριγκίπισσα ,να τις προσέχουν ,να τις κανακεύουν . Σε αυτό συνέβαλε και η περιπέτεια με την υγεία της όταν ήταν νέα.
ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑΝ .
Αυτό έγινε το σύνθημά της μαζί με ένα παράλογο μένος για οτιδήποτε ή οποιαδήποτε παρέκκλινε από την δική της μιζέρια. Και έτσι έβαλε τον εαυτό της στην θέση του οίκτου και αντί να προσπαθεί σαν βασίλισσα να εμπνεύσει τον σεβασμό στους γύρω της και να φροντίσει το βασίλειό της να ευημερεί συμμάχησε με δύο παρατρεχάμενες που βρισκόντουσαν στο παλάτι .Κυρίες επί των τιμών . Την Μικροπρέπεια και την Κακοήθεια.
Αυτό το όνειρο είχε και για την πριγκίπισσα. Ένας καλός γάμος με πρίγκιπα θα την τοποθετούσε εκεί που πίστευε ότι άνηκε . Σε βασίλειο που θα την υπηρετούν και θα την λυπούνται .Ο πρίγκιπας θα έμενε εκεί πλάι της να την προστατεύει σε περίπτωση που ο βασιλιάς πάθαινε κάτι .Και ήταν σίγουρο ότι ο βασιλιάς θα χανόταν πρώιμα γιατί το σκοτάδι επικρατούσε στην ζωή του από τότε που είχε γνωρίσει την βασίλισσα .Ήταν κάτι σαν προίκα.

 Σκοτάδι, κακία, φθόνος έγιναν οι σύμμαχοί της . Κανείς δεν ξέρει ακριβώς το πότε ή το γιατί συνέβη αυτό. Ίσως και να είχε γεννηθεί έτσι.
Οι σκέψεις της ύπουλες και κακομοιριασμένες .

 

Κλεισμένη μέσα στο βασίλειό της, σπανίως άνοιγαν τα παράθυρα να μπει λίγο φως μπας και σκορπίσουν τα μάγια και η κακή ενέργεια.Τίποτα δεν της πήγε όπως το ονειρευόταν γιατί η κακία έχει την ιδιότητα να επιστρέφει σε αυτόν που την ποτίζει .

Ο πρίγκιπας παντρεύτηκε  .Όχι βέβαια πριγκίπισσα αλλά  ευτυχώς για αυτόν και για την ιστορία δραπέτευσε από το βασίλειο της μιζέριας και προσπάθησε να ζήσει μια απλή ζωή χωρίς την παραμικρή βοήθεια από την βασίλισσα.
 Γιατί να τον βοηθήσει άλλωστε;
Ήταν σίγουρη πως δεν ήταν πλέον χρήσιμος. Πώς είχε τολμήσει να ξεχάσει ότι αυτή είχε περάσει τόσα ,ότι η πριγκίπισσα είχε ατυχήσει στον πριγκιπικό της γάμο και τον είχε ανάγκη, ότι τις άφησε μόνες και ανυπεράσπιστες μέσα στο βασίλειό τους εκείνος αποφάσισε να ζήσει με μια άλλη.

Δύο γυναίκες ανυπεράσπιστες στο βασίλειο και αυτός να είναι μακρυά και να φτιάχνει μόνος του ένα μέλλον που τόσο επιμελώς αυτή του είχε στερήσει .Μάνα και αδερφή δεν ξανακάνει, γυναίκα ξαναβρίσκει ! Άπο τότε που έμπλεξε μαζί της έχασα το παιδί μου ''μονολογούσε .Πως τόλμησε ΑΥΤΗ να τις χαλάσει τα σχέδια που είχε τόσο προσεκτικά καταστρώσει για το μέλλον το δικό της και της κόρης της.
 Μήπως πρέπει να στραφεί σε αυτή την κατεύθυνση; Μήπως να του έδειχνε πόσο η γυναίκα του ήθελε να τον χωρίσει από τις γυναίκες της ζωής του; Μήπως να τον κάνει να την λυπηθεί και πάλι για να μην της ζητάει τίποτα να ζεί με τις ενοχές που η ίδια του δημιουργούσε ;

Χρόνια πολλά καλλιεργούσε δηλητήριο μυστικά, ύπουλα και κατάφερε να μαυρίσει την ζωή του πρίγκιπα της . Αυτό που δεν καταλάβαινε ήταν ότι ό,τι κακή σκέψη και μηχανορραφία επέστρεφε  σε αυτή πολλαπλάσια και  την δηλητηρίαζε λίγο λίγο κάθε μέρα. 
 Τa μαύρα σύννεφα παρατάχθηκαν πάνω από το σπίτι του ζευγαριού ,στις ζωές τους αλλά και στα παιδιά τους τα οποία ήταν πάντα ανεπιθύμητα γιατί δεν ήταν παιδιά της πριγκίπισσας, η οποία παρεμπιπτόντως μαράζωνε και γερνουσε πριν την ηλικία της χωρίς να το καταλαβαίνει γιατί και η ίδια τρεφόταν με φθόνο και απελπισία.
Η γυναίκα του πρίγκιπα μπορεί να μην ήταν από σόι περίοπτο όσο της βασίλισσας αλλά δεν το έβαζε κάτω και πάντα περίμενε ότι η βασίλισσα θα την προσέγγιζε κάποια στιγμή αν όχι με αγάπη με κάπως καλή διάθεση. Μάταια.

 Κάθε φορά που κάτι κακό συνέβαινε άνοιγε ορθάνοιχτα τα παράθυρα του σπιτιού και το σπίτι ξαναγέμιζε φως, χαμόγελα ,ελπίδα. Αυτό δεν άρεσε καθόλου στην βασίλισσα και ξανάρχιζε πάλι τα μαύρα ξόρκια.Κάθε φορά που η γυναίκα του πρίγκιπα υπέφερε εκείνη έπαιρνε το αίμα της πίσω. Η ικανοποίηση ήταν χαραγμένη στο πρόσωπό της και κάθε φορά που εμφανιζόταν ο πρίγκιπας η μάσκα της συμπόνιας και της αγάπης σκέπαζε το πρόσωπό της και τις μύχιες σκέψεις της.

 

Εξαφάνισε , πίκρανε , μάγεψε, συκοφάντησε, δηλητηρίασε , βλαστήμησε και όλα κάτω από την μάσκα της συμπόνιας και της αγάπης.Ανεξήγητα πράγματα συνέβαιναν στο φτωχικό του πρίγκιπα.
 Το σκοτάδι όμως έπεσε επάνω της με αφάνταστη δύναμη. Άρχισε να σαρώνει την ίδια ,τους υπηκόους της αλλά και τον πρίγκιπα που έπεσε σε θλίψη και απελπισία. Είχε καταφέρει να τον ισοπεδώσει και τον ίδιο, να έχει προβλήματα υγείας πολλά για να μπορεί να τα συζητάει μαζί του και να έχουν κάτι κοινό.Την κακομοιριά.

Ο πρίγκιπας πέρασε πολλά κύματα. Πολύ περισσότερα από τα σαράντα. Σχεδόν μεταλλάχθηκε και όσο και αν το πολεμούσε έπεφτε ακόμη πιο χαμηλά ,βυθιζόταν. Άρχισε να έχει πονοκεφάλους, ζαλάδες,ταχυκαρδίες και ένα σωρό άλλα προβλήματα με την υγεία του και πάνω από όλα με τον εαυτό του.Είχε γίνει εγωιστής και κακότροπος. Δεν καταλάβαινε τι του συνέβαινε και όσο και αν προσπαθούσε βρισκόταν στον ίδιο αδιέξοδο δρόμο.

 

Μια μέρα ένα φλύαρο πουλί σκαρφάλωσε στο παράθυρο και  αποφάσισε να πει στην γυναίκα του
όσα είχε ακούσει να ψιθυρίζονται μυστικά στο δάσος.
Και τότε όλα άρχισαν να ξεκαθαρίζουν όπως ο ουρανός όταν πέσει η μεγάλη μπόρα ...Έπρεπε να λύσει τα μάγια, να ανοίξει τα παράθυρα και  να αφήσει το φως να διαλύσει το σκοτάδι. Έτσι και έγινε !

 Το σκοτάδι έπεσε βαρύ στο παλάτι της βασίλισσας . Πιο βαρύ από αυτό που είχε ρίξει και ζούσε μόνη . Αυτή και η πριγκίπισσα να τρέφονται από την ίδια τους την κακία και τον φθόνο.
Και ήρθε το πλήρωμα του χρόνου που εξηγήθηκε ό,τι είχε μείνει ανεξήγητο, έπεσαν οι μάσκες και παρουσιάστηκαν τα πραγματικά πρόσωπα. Το φως τοποθετήθηκε στην θέση που του αξίζει. Η ελπίδα μετακόμισε και πάλι στην στέγη του σπιτιού του ταλαιπωρημένου πρίγκιπα και έχτισε την φωλιά της. 
 Αυτό που δεν κατάλαβε ποτέ η βασίλισσα είναι ότι το κακό που  φτιάχνεις ή που εύχεσαι αυτό σου επιστρέφει στην πηγή του πολλαπλάσιο και ενίοτε σε ισοπεδώνει.
Και ζήσαμε εμείς καλά ,η οικογένεια του πρίγκιπα καλύτερα και η βασίλισσα με την πριγκίπισσα μαραζώνουν μέσα στην κατάθλιψη τους.
Αν ποτέ τις δείς να περιφέρονται στην πόλη με τον μανδύα της καλοσύνης ...Μην παραμυθιαστείς. Κάτω από τον μανδύα τους κρύβουν το δηλητηριασμένο μήλο και είναι έτοιμες να σου το δώσουν να το φας...
Ποτέ μην εμπιστευτείς έκπτωτες βασίλισσες .Κοίταξε τα μάτια τους.Μπορείς να τις καταλάβεις από το βλέμμα που σε κοιτάζουν και από το ψεύτικο χαμόγελο που φοράνε.