ΚΑΘΡΕΦΤΗ ΚΑΘΡΕΦΤΑΚΙ ΜΟΥ...

Ισορροπία . Αρετή το να μπορείς να είσαι ισορροπημένος.

Το σχοινί που περπατάς ορίζεται από τα βήματα που σκοπεύεις να κάνεις και από την αυτοπειθαρχία σου να φτάσεις στην άκρη του. Το σχοινί σε οδηγεί και εσύ εκπαιδεύεις τον εαυτό σου να εναρμονίζεται με τις ταλαντώσεις του. Διαφορετικά πέφτεις .Το πρόβλημα είναι ότι η πτώση σου προκαλεί διάσειση και δεν καταλαβαίνεις ότι ζεις μια ψευδαίσθηση ισορροπίας γιατί ακόμη και στο έδαφος παραπατάς ,τρεκλίζεις...ψάχνεις να βρεις τον εαυτό σου εκεί έξω ,ψάχνεις να σε βρεις στο φαγητό, στο ΕΧΩ, σε συνεδρίες με ειδικούς για να καθορίσουν το περίγραμμά σου. Τι δεν καταλαβαίνεις λοιπόν; Το φανάρι σου πρέπει να το κρατάς κοντά στην ψυχή σου για να την δεις αλλιώς φωτίζεις ξένο δρόμο, ξένο μονοπάτι.
Στην ζωή λοιπόν επικρατεί ο εξής παράδοξος νόμος .Πρέπει να σου τύχει η ανάποδη για να μπορείς να σταθείς στην ευθεία . Όρθιος στο σχοινί σου και να υπερνικήσεις τον φόβο του κενού, της πτώσης .

Για να ισορροπήσεις πρέπει να γνωρίζεις το κέντρο βάρους σου που είναι και να ορίσεις με σαφήνεια την θέση σου στον χώρο . Μεγάλη δύναμη να μπορέσεις να αυτοοριστείς γιατί πρέπει να στηριχτείς στην βάση των χρωμάτων ΤΟ ΑΣΠΡΟ ΚΑΙ ΜΑΥΡΟ. Μόνο όταν οι ορισμοί σου είναι τόσο καλά διατυπωμένοι στην συνείδηση  σου και τόσο σαφείς μόνο τότε μπορείς να ισορροπήσεις. Ισορροπώ σημαίνει ότι ζω ανάμεσα στα άσπρα μου και τα μαύρα  και όσον αφορά τα πιστεύω μου και τις αξίες μου καταργώ το γκρι. Όταν σε συνοδεύει το γκρι στην ζωή σου και στις σχέσεις σου αποκτάς μια ουδετερότητα, αμφισημία και όπως έγραψε πρόσωπο που αγαπώ τόσο οι ''εχθροί'' σου όσο και οι'' φίλοι'' σου είναι μακρινοί .Μα τι νόημα έχει να έχεις μακρινούς εχθρούς και φίλους; Και στις δύο περιπτώσεις περιπτώσεις χάνεις!Ο μακρινός εχθρός δεν σε εκπαιδεύει να τον εντοπίζεις και να τον αντιμετωπίζεις και ο μακρινός φίλος δεν σου γλύφει τις πληγές ,δεν σε κανακεύει,δεν μοιράζεται με εσένα.
Τρέχεις και ψάχνεις να βρεις τον εαυτό σου ,την ισορροπία σου ,να σε βοηθήσουν να οριοθετήσεις τον γάμο σου , τα παιδιά σου, τις σχέσεις σου. Ιδρώνεις να απολαύσεις το σήμερα . Έχεις σκεφτεί ποτέ που κοιτάς ; Κοιτάς το κενό κάτω από το σχοινί και δεν ακούς τον εαυτό σου, δεν  βλέπεις μπροστά σου , εκεί που πρέπει να φτάσεις . Αναλώνεσαι να δίνεις ελαφρυντικά στους άλλους , άφεση αμαρτιών για να μπορέσεις να προχωρήσεις αλλά δεν μπορείς να δώσεις ουσιαστική άφεση αμαρτιών στον εαυτό σου γιατί κρύβεσαι ,γιατί δεν μπορείς να ορίσεις το κέντρο βάρους σου,γιατί η εσωτερική φωνή σου που έχεις φιμώσει για να μην σε ενοχλεί έχει δημιουργήσει λαβύρινθο στα αυτιά σου και έχει χαθεί το κέντρο της ισορροπίας σου.

Την ισορροπία λοιπόν δεν την κατακτάς με το να κλείνεις τα μάτια σου ,τα αυτιά σου ούτε και με το να φιμώνεις τον εαυτό σου  .Η ισορροπία είναι αρετή που σου δωρίζεται καθώς περνάνε τα χρόνια σαν έπαθλο στην μάχη σου με εσένα .
Και εσύ τρέχεις από εδώ και από εκεί με το φαναράκι σου να ψάχνει να βρει τα λάθη στον δρόμο του άλλου .Επινοείς δικαιολογίες για να απαλλάσσεσαι από τις τύψεις σου ,την ανοργανωσιά σου .Αυτό που πιστεύεις σαν ιδέα και διακυρήσεις  είναι αυτό που στην πράξη καταπατάς ,αθετείς.Και περιμένεις μετά απο αυτό να έχεις ισορροπία ;Περιμένεις μετά από αυτό να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου;

Καλά δεν βλέπεις που κάθε φορά που κοιτάς το πρόσωπό σου στον καθρέφτη το είδωλό σου σου ρίχνει φάσκελα ,σε φτύνει;Δεν είναι για να μην σε ματιάσει είναι γιατί δεν σε αναγνωρίζει αλλά ούτε και εσύ αυτό γιατί δεν αντέχεις να ισορροπήσεις και να το αντικρίσεις.
Μήπως να δοκίμαζες να βγάλεις τον εαυτό σου από το κέντρο του κόσμου και να προσηλωθείς στο κέντρο βάρους σου;Μήπως τελικά αν το κέντρο βάρους σου δεν είσαι ΕΣΥ απαλλαχθείς  και από την υποχρέωση να τον κανακεύεις τις δικές σου ανάγκες και να τον βοηθάς να μην χαλάει την ζαχαρένια του;
Πολλές φορές για να έχεις ισορροπία και να αντέχεις στο τεντωμένο σχοινί το μυστικό είναι να του χαλάς την ζαχαρένια του.Σκέψου το...