Άλλη μία μεγάλη εβδομάδα , άλλη μια Ανάσταση ,άλλο ένα Πάσχα.
Απέχω ,απέχω από την εκκλησία . Όχι δεν είμαι άθεη όμως αισθάνομαι ότι δεν χωράω στην εκκλησία γιατί για εμένα η θρησκεία και ο θεός βρίσκονται αλλού. Κάπου εκεί έξω ...
Μπορείς να τον δεις να ρίχνει φως στα σκοτάδια , να ζεσταίνει τις ψυχές στην παγωνιά της αναζήτησης τους, να συντροφεύει την μοναξιά των παραγκωνισμένων .
Εκεί έξω μπορείς να τον συναντήσεις να απλώνει το χέρι σε αυτούς που έπεσαν , να περιποιείται όσους αρρώστησαν,να παρηγορεί και να δίνει δύναμη σε όσους έχασαν κάποιον που αγαπούσαν.
Στην εκκλησία πηγαίνω όταν είναι άδεια .Ίσως γιατί κατά βάθος είμαι ένα κακομαθημένο παιδί που θέλει να μονοπωλεί την προσοχή Του. ''Πέρασα να σου πω ένα γεια Του λέω''. Ο γονιός σου σε αφήνει ελεύθερο στο πέταγμά σου ,στις επιλογές σου αλλά είναι πάντα το σημείο αναφοράς σου και για αυτό τον κουβαλάς πάντα μέσα σου ,στην σκέψη σου, στην καρδιά σου.
Ανάβω ένα κερί όχι για να ζητήσω κάτι. Ό,τι χρειάζομαι μου το έχει δώσει πριν το ζητήσω ακόμη και αν αυτό είναι ένα δώρο που δεν μου αρέσει αλλά ανακαλύπτω αργότερα την αξία του. Ανάβω ένα κερί ,έναν φάρο για όσους αγαπώ αλλά έχασα στην πάροδο του χρόνου και δεν είναι κοντά μου πια...
για να ενωθούν οι σκέψεις μας εκείνο τον χρόνο μηδέν .
Πιστεύω ότι ο άνθρωπος όταν μπαίνει στην εκκλησία θα πρέπει να αφήνει απέξω πολλά πράγματα ,να ξεφορτώνεται ό,τι δεν τον εξυψώνει όπως μικρότητες ,πάθη ,κακίες , χαιρεκακίες ,κουτσομπολιά, ίντριγκες , ψέματα , μικροπρέπειες ...και να φροντίζει να μην τα ξαναφοράει κατά την έξοδό του ή έστω να παλεύει να τα περιορίζει. Η θρησκεία κάποιου δεν είναι ρούχο να φοριέται σε ειδικές περιπτώσεις και μέρη και μετά να φοράς τα καθημερινά σου Η εκκλησία δεν μπορεί να είναι μόνο το σταθερό σημείο πίστης σου, το χειροπιαστό. Είναι όμορφο να είναι η ζωή σου μια ''εκκλησία'' που εκεί μέσα να χωράνε η βοήθεια ,η αλήθεια, η μεγαλοψυχία ,η αγάπη , η ευγνωμοσύνη.
Λίγες ημέρες πριν έμαθα ότι μια φίλη μου είναι πολύ σοβαρά άρρωστη .Οι δικοί της επιλέγουν να μην μαθευτεί γιατί δεν αντέχουν τον ''οίκτο'' στα μάτια του κόσμου. Υπάρχουν άνθρωποι που όταν μαθαίνουν κάτι τέτοιο ή κάτι δυσάρεστο που συμβαίνει στην ζωή του άλλου σε κοιτάνε με ''οίκτο'' και το πιο τρομακτικό είναι ότι διαβάζεις στα μάτια τους μία ανακούφιση που δεν μπορεί να κρυφτεί αλλά την ακούς να φωνάζει και να πανηγυρίζει ''ευτυχώς δεν συνέβη σε εμένα ''.
Άρχισαν λοιπόν τα παρατράγουδα ,προσπαθούν να μάθουν τι συμβαίνει ,να ψυχανεμιστούν την δυστυχία ,να συζητούν ο ένας με τον άλλο σαν να βλέπω Ρωμαϊκή αρένα και το πλήθος να διψάει για πόνο. Αυτό είναι διαστροφή !Σε όσες εκκλησίες και να μπαινοβγαίνουν την ημέρα ή και κάθε μέρα, όσους σταυρούς και να κάνουν , όσο και να χαμηλώνουν το κεφάλι σε μια επίδειξη επιφανειακής ταπεινότητας ,όσα στεφάνια και να προσφέρουν στον Εσταυρωμένο ή επιτάφιους να προσκηνή
σουν και όσα'' Χριστός Ανέστη'' και να πουν είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν Τον έχουν συναντήσει.
κουρασμένος ,πληγωμένος
κουβαλάει τον σταυρό Του μόνος στον Γολγοθά του,
σταυρώνεται καθημερινά και δεν βγάζει ούτε μια μικρή κραυγή παρά μόνο δάκρυα ζεσταίνουν τα μάγουλά Του
και τα μάτια κολλημένα στον ουρανό. ''ΑΝΩ ΘΡΩΣΚΩ' '''ΚΟΙΤΑΖΩ ΨΗΛΑ''.
Δεν μπορώ να πάω λοιπόν εκκλησία όχι γιατί θεωρώ τον εαυτό μου υπεράνω ,καλό Χριστιανό ή αναμάρτητο αλλά γιατί δεν αισθάνομαι ότι χωράω εκεί αυτές τις Άγιες Ημέρες .Προτιμώ την περισυλλογή και μια προσευχή για αυτούς που ανεβαίνουν τον Γολγοθά τους και προσμένουν την Ανάστασή τους .Όποια και να είναι αυτή!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου