Σάββατο 21 Ιουνίου 2014

ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ...ΘΑΝΑΤΟ!



Μία στιγμή που έχει την δύναμη αιώνα. Προσγειώνεται άτσαλα στο κεφάλι σου , διεκδικεί τον χώρο της στην ζωή σου και σε αλλάζει για πάντα. Πως μπορεί μία στιγμή  εξελίσσεται σε σχολείο της ψυχής σου;
Ευτυχώς, ό,τι έχεις προγραμματίσει σε μία απερίσκεπτη σκέψη  έχει την ευκαιρία της ανατροπής. Εκεί που μιλάς για φυσιολογικό ο αιφνιδιασμός του φυσικού ανατρέπει τον κανόνα. Όπως και κάθε εξαίρεση. Για σκέψου !Ποια είναι η επιβεβαίωση του κανόνα; Μα φυσικά η ΕΞΑΙΡΕΣΗ.
Όταν στην οικογένειά σου καλείσαι να αντιμετωπίσεις θέματα υγείας που έχουν να κάνουν με εσένα η με άλλο μέλος της τότε θα πρέπει να έχεις στο μυαλό σου την έννοια της αλλαγής . Ο άνθρωπος που δεν έχει ευελιξία στην αλλαγή αλλά κοιτάζει μόνιμα πίσω από τον ώμο του σε αυτό που αφήνει και όχι σε αυτό που ανοίγεται μπροστά του ως προοπτική καταλήγει να ζει παρέα με το φάντασμα του εαυτού του.
Τα θέματα υγείας έχουν να κάνουν με την έννοια του τυχαίου ή του βιολογικά καθορισμένου που και πάλι έχει μέσα του το στίγμα της ''τύχης'' ή της ''ατυχίας'' επομένως η συναισθηματική διαχείριση τέτοιων καταστάσεων απαιτεί καθορισμό στάσης απέναντι στο περιστατικό. Οι επιλογές είναι δύο .Είτε βουτάς στα βαθιά και πολεμάς ανεξάρτητα με τα προγνωστικά της νίκης ή της ήττας είτε γίνεσαι παρατηρητής όπως κάτι  τύποι που παρατηρούν τρένα, πουλιά...Όταν είσαι παρατηρητής ,είσαι απλά χομπίστας  ,ουδέτερος.

Όταν λοιπόν έχεις αποφασίσει να πιάσεις τον ταύρο από τα κέρατα σου φτάνει ο δικός σου ταύρος!
Μπαίνεις στην αρένα και πρώτα από όλα εξουδετερώνεις τον βασικό εχθρό σου. Ποιόν ; Εσένα και τον φόβο του εαυτούλη που κουβαλάς .Μετά πέφτεις με τα μούτρα ,κάνεις τις ορθοπεταλιές σου, τα μακροβούτια σου, τις ελεύθερες πτώσεις σου  και δεν χαμπαριάζεις Χριστό. Αυτός που βιώνει την αγριότητα του να φλερτάρει μεταξύ ζωής και θανάτου, να υπερασπίζεται κομμάτια της ψυχής του στην μάχη τους με δυνάμεις άνισα ισχυρές δεν έχει χρόνο να ασχολείται με τους φόβους που σκαρώνει το μυαλό του. Και έτσι οι φόβοι από μόνοι τους αρχίζουν να πηγαίνουν  προς τα πίσω με βήματα αργά αλλά σταθερά μέχρι που αυτοεξορίζονται  γιατί η φύση του φόβου είναι η τρομοκρατία του μυαλού και της πιθανότητας.

Όσοι έχουμε την ευκαιρία να ζούμε χωρίς την τρομοκρατία του φόβου βάζοντας και τον εαυτό μου μέσα, μπορούμε να έχουμε μια ποιότητα ζωής ξεχωριστή και μακάρια .Οι άνθρωποι που φλερτάρουμε καθημερινά με την πιθανότητα του θανάτου κάνοντας χορευτικές φιγούρες επιδέξιες καταφέρνουμε μέσα από την περιφρόνησή μας  να τον κάνουμε να μας σέβεται . Και έτσι από εχθρός γίνεται φίλος ,σύμμαχος  και από θάνατος  μεταμορφώνεται σε ζωή . Ζωή απλή ,ανεπιτήδευτη όπως αξίζει να είναι η ζωή στην ουσία της.

Όσοι μάθαμε να περιφρονούμε τον θάνατο ανοίγουμε διάπλατα τα παράθυρά μας κάθε πρωί αφήνοντας τον ήλιο φωτίσει κάθε σκοτεινή πλευρά του σπιτιού μας και της ψυχής μας και έτσι διαλύονται οι φόβοι και οι σκιές ,καθαγιάζεται η σκέψη και η θλίψη και μπορούμε να απολαμβάνουμε τις μικρές στιγμές που σε άλλους περνάνε απαρατήρητες!



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου