Κυριακή 15 Μαρτίου 2015

ΠΛΟΥΤΟΣ!





Σχεδόν τρία χρόνια ή μήπως τρεις αιώνες ; Θολώνει το μυαλό και δεν μπορεί να αριθμήσει γιατί οι αριθμοί επιβάλλουν μία σχετικότητα και προσπαθούν να καλουπώσουν  το αέναο την ολότητα  σε ανθρώπινα όρια για να έχει νόημα στην πεπερασμένη αντίληψή μας.
Πως μπορεί ο άνθρωπος σε τρία μόλις χρόνια να αποκτήσει τόση γνώση και τόσες εμπειρίες σαν να έχει ζήσει αιώνες πάνω σε αυτόν τον πλανήτη;Τρία χρόνια μάχης,αγώνα ,υπερβατικής προσπάθειας !Τρία χρόνια αγκαλιάσαμε μία άγρια πραγματικότητα και την εξημερώσαμε.Εξημερώσαμε τα ''τέρατα''που κατοικούν στις μικρές και σκοτεινές γωνιές του νου μας και τρέφονται με φόβο και απελπισία.Υποτάξαμε τον νου και το σώμα μας και ζήσαμε  μέσα σε μία άγρια μακαριότητα αγόγγυστα ,χαμηλώνοντας τα μάτια και κοιτώντας την ζωή που ήθελε να την αγκαλιάσεις με αγάπη.Η αγάπη μιας ολόκληρης ζωής συμπυκνωμένη για να μπορεί να χωρέσει στον χρόνο και να την πάρει μαζί του στην αιωνιότητα.


Τίποτα δεν ήταν δύσκολο ,τίποτα δεν ήταν ακατόρθωτο .Δεν υπήρχε τίποτα που δεν άντεχες ,τίποτα που δεν μπορούσες να σηκώσεις !Μερικές φορές είχα την αίσθηση του υπερανθρώπου !Έφτασα σε τέτοιο επίπεδο που ουσιαστικά έγινα ένα εξανθρωπισμένο θηρίο ,ένας ακούραστος πολεμιστής .Τις ημέρες έτρεχα να προλάβω,να είμαι πάντα πριν από αυτό που ήταν να συμβεί,να διαβάσω ανάγκες ,πρόσωπα,βλέμματα και τις νύχτες με το ένα μάτι ανοιχτό και το άλλο κλειστό μη τυχόν και τρυπώσει στο μισοσκόταδο κάτι που δεν θα έβλεπα.
Κανένας δεν μπορούσε να αντιληφθεί το μέγεθος της προσπάθειας .Πιθανόν ούτε εγώ η ίδια ,ούτε κανείς από τους  άμεσα εμπλεκόμενους στην περιπέτεια γιατί είχαμε καταφέρει και το είχαμε κάνει φυσιολογικότητα.Είναι απίστευτο πως η μεγάλη αγάπη του ανθρώπου μπορεί να τα δεχτεί όλα,να τα υπομείνει αλλά και να τα υπερασπιστεί με πάθος.Είναι απίστευτο πως ο άνθρωπος προσαρμόζεται στις καταστάσεις  και πως μαθαίνει την έννοια της αυταπάρνησης μέσα από σκληρά μαθήματα ζωής.''Αυταπάρνηση ''σημαίνει αρνούμαι τον εαυτόν μου ,τον βάζω δεύτερο ...τρίτο...τελευταίο...!για κάποιον άλλον κάποιες φορές για μία ιδέα , για ένα πιστεύω ,για ένα'' τίποτα'' δικό σου αλλά ένα ''τα πάντα''των άλλων !
Μεγάλη περιπέτεια !Οδυνηρή και επίπονη αλλά και η ομορφότερη περιπέτεια που αξιώθηκα μέχρι σήμερα να ζήσω !Έζησα στιγμές απίστευτες , αγκαλιές ,φιλιά ,χάδια όλα ... υπερβολικά όλα απλόχερα . Βίωσα το μεγαλείο της αγάπης  της ομαδικότητας ,της εμπιστοσύνης,της ευθύνης .Δημιουργήθηκαν διακλαδώσεις,συνάψεις και δεσμοί σε έναν ιστό που μόνο μια αράχνη θα μπορούσε να υφάνει.Χτίστηκαν σχέσεις αδερφικές,οικογενειακές φιλικές με ανθρώπους που μέχρι πριν λίγα χρόνια μας ήταν άγνωστοι και γίναμε πλουσιότεροι συναισθηματικά γιατί τους έχουμε πλέον στην ζωή μας.

Τόσος ''πλούτος''μέσα από τόσο πόνο,τόση μεγάλη προσπάθεια που τότε φάνταζε στα μάτια μας μηδαμινή.Όταν σκέφτεσαι τον εαυτό σου με απόσταση χρονική από τα γεγονότα καταλαβαίνεις την πραγματική διάσταση των όσων βίωσες και σε άλλαξαν ,σε διαμόρφωσαν ,σε εξέλιξαν ,σε έκαναν καλύτερο,δυνατότερο και με μεγαλύτερη επίγνωση για τα απλά,τα ουσιαστικά αυτά για τα οποία αξίζει να ζεις!
Σε τέτοιες περιπτώσεις δοκιμάζονται οι οικογενειακοί δεσμοί,οι συγγενικοί ,οι φιλικοί και βλέπεις ότι τελικά επιβιώνουν στην καρδιά σου όσες σχέσεις αξίζουν,όσες μπορούν να σταθούν στον χρόνο.Έμαθα λοιπόν ότι το αίμα δεν είναι αυτό που διαμορφώνει τις συγγένειες . Έμαθα να διακρίνω τους ΑΝΙΩΘΟΥΣ και ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΑ ΑΝΑΠΗΡΟΥΣ ανθρώπους που όχι μόνο δεν μας στήριξαν συναισθηματικά όλο αυτόν τον καιρό αλλά δημιούργησαν και ενοχές για αυτά που περίμεναν να εισπράξουν αλλά ποτέ δεν έδωσαν οι ίδιοι. Aκόμη και την ημέρα του αποχαιρετισμού έδιναν την αίσθηση του ''Ξεκίνησα να πάω για καφέ, είδα μια κηδεία και είπα να μπω από περιέργεια''.Όταν λοιπόν την ημέρα του αποχαιρετισμού ενός μικρού παιδιού παραμένεις ΑΝΙΩΘΟΣ σου αφαιρείται το προνόμιο του να είσαι άνθρωπος!Έτσι απλά!
Ο Οδυσσέας προσδιόρισε τελικά σχέσεις,όρισε συγγένειες ,φιλίες και επιβεβαίωσε την ιδιότητα και έδωσε τον ορισμό του ανεπαρκούς,του άνιωθου,του ουδέτερου εκείνου που για κανέναν δεν είναι τόσο σημαντικός ώστε να μπορεί να ''πεθάνει''για χάρη του!

Παρασκευή 13 Μαρτίου 2015

ΠΕΤΑ !





Και έρχεται η ημέρα που οι φτερούγες αρχίζουν να ανοίγουν δειλά,διστακτικά και αθόρυβα για να μην πληγώσουν,να μην μπορεί κανείς να πιαστεί από πάνω τους και τις αιχμαλωτίσει .Το ταξίδι σου φτάνει στο τέλος ,στο λιμάνι του και οι στιγμές είναι δύσκολες γιατί ο αποχωρισμός γράφεται και αυτός με Άλφα κεφαλαίο όπως και η Αγάπη .
 Έτοιμος να πιάσεις ουρανό ,να αγκυροβολήσεις σε ένα σύννεφο για να μπορέσεις να ρίχνεις και μια κλεφτή ματιά σε αυτούς που θα λείπεις ,σε αυτούς που θα σε σκέφτονται είσαι έτοιμος να  συνεχίσεις το ταξίδι σου στην αιωνιότητα ,σε κάποιο αστέρι πιθανόν, για να φωτίζεις ζωές ,τις ζωές όσων αγάπησες και όσων σε αγάπησαν όσων χώρεσαν στα μάτια σου και εσύ στα δικά τους,όσων ένωσες με διακλαδώσεις και συνάψεις αγάπης ,νοιαξίματος,ανθρωπιάς.
Πως μπορεί μια μάνα να εμποδίσει το παιδί της να πετάξει; Πάντα πίστευα ότι ο άνθρωπος ''φεύγει''όταν αυτός θελήσει απλά η ζωή επινοεί τον τρόπο ! Πάντα πίστευα ότι οι αγώνες πρέπει να δίνονται ακόμη και όταν η έκβαση είναι από πριν προκαθορισμένη. Ίσως μάλιστα αυτοί οι αγώνες να έχουν και μεγαλύτερη αξία γιατί φωνάζουν αξιοπρέπεια ,υπέρβαση,ευθύνη και αν και ηττημένος είσαι νικητής!
Την Ζωή αξίζει να την προστατεύεις και να την υπερασπίζεσαι αλλά και ο Θάνατος όσο τρομακτικός και αποκρουστικός  να είναι ,είναι η άλλη όψη της Ζωής .Πλευρές του ίδιου νομίσματος της ύπαρξης  απαιτεί σεβασμό ,κατάνυξη .δέος σε τέτοιες δόσεις όσες και η Ζωή. Ο Θάνατος έρχεται αθόρυβα σε αυτούς που σημάδεψαν ζωές ,που στιγμάτισαν τον χρόνο με μνήμες ,που ένωσαν ανθρώπους χαράζοντας ανεξίτηλα  το όνομά τους στις καρδιές και στην μνήμη. Τους δίνει το δικαίωμα να ''φύγουν ''έπιλέγοντας αυτούς που θα έχουν κοντά τους,  τους δίνει το προνόμιο να φύγουν με αγάπη περίσσεια ,ακριβώς όπως ήρθαν τότε που πήραν την πρώτη ανάσα και τους δόθηκε το δικαίωμα της ζωής.


Και οι φτερούγες ανοίγουν ,και εσύ είσαι έτοιμος να πετάξεις ,να αλλάξεις χώρο,χρόνο,υπόσταση. Ένα χέρι να αγγίζει τα μαλλιά σου ,να σε χαϊδεύει τρυφερά , να σου κρατά το χέρι και να σε φιλάει και να σου λέει ''Φύγε '', ''Πέτα'' .Η μάνα δεν μπορεί να είναι  ποτέ εγωίστρια όταν πρόκειται για το παιδί της ακόμη και όταν δεν συμφωνεί με τις επιλογές του. Αυτό είναι το μεγαλείο της μητρικής αγάπης .
Ο ομφάλιος λώρος δεν κόβεται ποτέ .Η αγάπη δεν χάνεται ποτέ .Η αγάπη είναι ενέργεια και η ενέργεια διατηρείται, μετουσιώνεται , πολλαπλασιάζεται.
 Και εσύ συνεχίζεις το δικό σου ταξίδι φορώντας έναν μάρσιπο από την μέσα πλευρά του κορμιού σου όπως τότε που άρχισε το ταξίδι στην ύπαρξη σαν μια μικρή καρδιά και εκεί μέσα σου, κοντά στην καρδιά σου'' φοράς '' αυτόν που σου έκανε την τιμή να σε επιλέξει για μάνα του!