Αυτό που κάνει κάθε άνθρωπο μοναδικό είναι η ύπαρξη που διαμορφώνεται μέσα από την σειρά των γεγονότων που έρχονται για να μείνουν και να χαράξουν την προσωπικότητά μας. Η επεξεργασία των γεγονότων αυτών και ο τρόπος που επιλέγουμε να δράσουμε ή να αντιδράσουμε σε αυτά είναι αυτό που καθορίζει και την διαφορετικότητά μας. Σύμπτωση ή συγχρονισμός; Συνειδητή επιλογή ή τυχαία γεγονότα;
Όλα αυτά τα χρόνια στην ζωή μου υπάρχει ένας άξονας ,ένα σύστημα αξιών και ιδεών που άρχισε να με καθορίζει και να μου δίνει υπόσταση καθώς διάφορα γεγονότα... απλά συνέβησαν. Έκανα την επιλογή να φέρω στον κόσμο πολλά παιδιά και να γυρίσω την πλάτη σε μικρές καθημερινές απολαύσεις ,σε αυτονόητα γιατί πάντα πίστευα ότι κάθε άνθρωπος έχει να προσφέρει κάτι μοναδικό σε αυτό που αποκαλούμε ΖΩΗ .
Τα παιδιά μου τα μεγάλωσα και τα μεγαλώνω περισσότερο με την λέξη ΟΧΙ παρά με το ΝΑΙ. Πάντα πίστευα ότι ο άνθρωπος μαθαίνει και καλλιεργείται μέσα από τις δυσκολίες και από την στέρηση γιατί αυτά του ανοίγουν τον δρόμο στην σκέψη του ,στις εναλλακτικές του και γίνεται πιο αυτόνομος και ανεξάρτητος. Όταν ο άνθρωπος καταφέρει να βγει από την παγίδα που του στήνει το ΕΓΩ του και καταργήσει στην ζωή του την λέξη σύγκριση και ζήλεια τότε βρίσκεται ένα βήμα μπροστά στην ευτυχία του . Όταν ιεραρχείς τα σημαντικά σου και καταλάβεις ότι ο κόσμος σου ,τα πιστεύω σου ,οι αξίες σου και τα ιδανικά σου δεν μπορεί να στα στερήσει κανείς γιατί είναι βαθιά ριζωμένα στην ύπαρξή σου τότε μπορείς να λες τα ΟΧΙ σου καθαρά και αποφασιστικά.
Συχνά μου λένε ότι είμαι απόλυτη. Για μένα όμως κάποια πράγματα είναι ξεκάθαρα και βασίζονται σε απόλυτες αξίες πάνω στις οποίες έχω βασίσει την ύπαρξή μου. Δεν αντέχω αυτούς που ,μπορεί να λένε ΟΧΙ αλλά η συμπεριφορά τους δείχνει ότι μπορεί να υπάρξει και το ΝΑΙ κάπου κρυμμένο, που λένε ΟΧΙ αλλά που επειδή είναι φιλάρεσκοι , κολακευμένοι ίσως και φοβισμένοι δίνουν μικρά ανεπαίσθητα φωτάκια του ΝΑΙ και μετά φοράνε το φωτοστέφανο της αθωότητας και ανακυρήσσονται οσιομάρτυρες. Εγώ το ΟΧΙ μου το φωνάζω το διατυμπανίζω και είμαι απόλυτη όταν αυτό έχει να κάνει με το σύστημα αξιών μου .Πάντα με μπέρδευε το πορτοκαλί στα φανάρια και μέχρι και σήμερα όταν βλέπω πορτοκαλί σταματάω ακριβώς γιατί δεν είναι πράσινο επομένως δεν έχω λόγο να περάσω το φανάρι ή... να ξεπεράσω τα όριά μου.
Το ΟΧΙ πάντα προκύπτει από την επίγνωση που έχεις για το πως στέκεσαι στην ζωή σου, στην εργασία σου, στην σχέση σου, στον γάμο σου βασικά από τον ρόλο που κάθε φορά καλείσαι να υποστηρίξεις γιατί η ζωή είναι ένα θέατρο που οι πρωταγωνιστές θα πρέπει να γνωρίζουν τους ρόλους και τα όριά τους. Η ζωή είναι μια παράσταση και αυτός που τελικά μένει στην μνήμη είναι αυτός που σέβεται τον εαυτό του τόσο πολύ και τόσο βαθιά που τον προστατεύει από την προχειρότητα του να προδώσει τους συμπρωταγωνιστές του.
Τα ΟΧΙ μου λοιπόν αγαπώ να τα βροντοφωνάζω αδιαφορώντας για τον φόρο ''αντιπάθειας ''που μπορεί να πληρώνω ,για αυτά που χάνω από το να μην συμμορφώνομαι με αυτά που θα ήθελαν οι περισσότεροι να ανήκουν στα ΝΑΙ μου για να μην προβληματίζονται. Τα ΟΧΙ μου είναι καλοραμμένα μέσα στην συνείδησή μου,ατόφια ,καθαρά που δεν αφήνουν περιθώρια ισορροπίας όταν αυτά παραβιάζονται .Τα ΟΧΙ μου με κάνουν να φαίνομαι αγενής και κάποιες φορές προσβλητική σε αυτόν που τα παραβιάζει ,που τα λεηλατεί αλλά δεν με έχουν διαψεύσει ποτέ γιατί μπορώ να αυτοκαθορίζομαι και να μπορώ να βλέπω αυτό που βρίσκεται κρυμμένο πίσω από την εικόνα ,από το ''φαίνεσθαι'' από τα αθώα πρόσωπα και τα φωτοστέφανα που τα πλαισιώνουν, από τα μεσοβέζικα ΟΧΙ και από κολακευμένες πριγκίπισσες
και βατράχους που ψάχνουν με αγωνία να μεταμορφωθούν σε πρίγκιπες.
Ίσως τελικά η αγάπη να ανθίζει περισσότερο μέσα από τα ΟΧΙ που λες στην πορεία της ζωής όταν πρέπει να επιλέξεις ανάμεσα στο δύσκολο ΟΧΙ και το εύκολο ΝΑΙ .Ίσως αυτό το δύσκολο ΟΧΙ να είναι που κάνει και την διαφορά.
Όλα αυτά τα χρόνια στην ζωή μου υπάρχει ένας άξονας ,ένα σύστημα αξιών και ιδεών που άρχισε να με καθορίζει και να μου δίνει υπόσταση καθώς διάφορα γεγονότα... απλά συνέβησαν. Έκανα την επιλογή να φέρω στον κόσμο πολλά παιδιά και να γυρίσω την πλάτη σε μικρές καθημερινές απολαύσεις ,σε αυτονόητα γιατί πάντα πίστευα ότι κάθε άνθρωπος έχει να προσφέρει κάτι μοναδικό σε αυτό που αποκαλούμε ΖΩΗ .
Τα παιδιά μου τα μεγάλωσα και τα μεγαλώνω περισσότερο με την λέξη ΟΧΙ παρά με το ΝΑΙ. Πάντα πίστευα ότι ο άνθρωπος μαθαίνει και καλλιεργείται μέσα από τις δυσκολίες και από την στέρηση γιατί αυτά του ανοίγουν τον δρόμο στην σκέψη του ,στις εναλλακτικές του και γίνεται πιο αυτόνομος και ανεξάρτητος. Όταν ο άνθρωπος καταφέρει να βγει από την παγίδα που του στήνει το ΕΓΩ του και καταργήσει στην ζωή του την λέξη σύγκριση και ζήλεια τότε βρίσκεται ένα βήμα μπροστά στην ευτυχία του . Όταν ιεραρχείς τα σημαντικά σου και καταλάβεις ότι ο κόσμος σου ,τα πιστεύω σου ,οι αξίες σου και τα ιδανικά σου δεν μπορεί να στα στερήσει κανείς γιατί είναι βαθιά ριζωμένα στην ύπαρξή σου τότε μπορείς να λες τα ΟΧΙ σου καθαρά και αποφασιστικά.
Συχνά μου λένε ότι είμαι απόλυτη. Για μένα όμως κάποια πράγματα είναι ξεκάθαρα και βασίζονται σε απόλυτες αξίες πάνω στις οποίες έχω βασίσει την ύπαρξή μου. Δεν αντέχω αυτούς που ,μπορεί να λένε ΟΧΙ αλλά η συμπεριφορά τους δείχνει ότι μπορεί να υπάρξει και το ΝΑΙ κάπου κρυμμένο, που λένε ΟΧΙ αλλά που επειδή είναι φιλάρεσκοι , κολακευμένοι ίσως και φοβισμένοι δίνουν μικρά ανεπαίσθητα φωτάκια του ΝΑΙ και μετά φοράνε το φωτοστέφανο της αθωότητας και ανακυρήσσονται οσιομάρτυρες. Εγώ το ΟΧΙ μου το φωνάζω το διατυμπανίζω και είμαι απόλυτη όταν αυτό έχει να κάνει με το σύστημα αξιών μου .Πάντα με μπέρδευε το πορτοκαλί στα φανάρια και μέχρι και σήμερα όταν βλέπω πορτοκαλί σταματάω ακριβώς γιατί δεν είναι πράσινο επομένως δεν έχω λόγο να περάσω το φανάρι ή... να ξεπεράσω τα όριά μου.
Το ΟΧΙ πάντα προκύπτει από την επίγνωση που έχεις για το πως στέκεσαι στην ζωή σου, στην εργασία σου, στην σχέση σου, στον γάμο σου βασικά από τον ρόλο που κάθε φορά καλείσαι να υποστηρίξεις γιατί η ζωή είναι ένα θέατρο που οι πρωταγωνιστές θα πρέπει να γνωρίζουν τους ρόλους και τα όριά τους. Η ζωή είναι μια παράσταση και αυτός που τελικά μένει στην μνήμη είναι αυτός που σέβεται τον εαυτό του τόσο πολύ και τόσο βαθιά που τον προστατεύει από την προχειρότητα του να προδώσει τους συμπρωταγωνιστές του.
Τα ΟΧΙ μου λοιπόν αγαπώ να τα βροντοφωνάζω αδιαφορώντας για τον φόρο ''αντιπάθειας ''που μπορεί να πληρώνω ,για αυτά που χάνω από το να μην συμμορφώνομαι με αυτά που θα ήθελαν οι περισσότεροι να ανήκουν στα ΝΑΙ μου για να μην προβληματίζονται. Τα ΟΧΙ μου είναι καλοραμμένα μέσα στην συνείδησή μου,ατόφια ,καθαρά που δεν αφήνουν περιθώρια ισορροπίας όταν αυτά παραβιάζονται .Τα ΟΧΙ μου με κάνουν να φαίνομαι αγενής και κάποιες φορές προσβλητική σε αυτόν που τα παραβιάζει ,που τα λεηλατεί αλλά δεν με έχουν διαψεύσει ποτέ γιατί μπορώ να αυτοκαθορίζομαι και να μπορώ να βλέπω αυτό που βρίσκεται κρυμμένο πίσω από την εικόνα ,από το ''φαίνεσθαι'' από τα αθώα πρόσωπα και τα φωτοστέφανα που τα πλαισιώνουν, από τα μεσοβέζικα ΟΧΙ και από κολακευμένες πριγκίπισσες
και βατράχους που ψάχνουν με αγωνία να μεταμορφωθούν σε πρίγκιπες.
Ίσως τελικά η αγάπη να ανθίζει περισσότερο μέσα από τα ΟΧΙ που λες στην πορεία της ζωής όταν πρέπει να επιλέξεις ανάμεσα στο δύσκολο ΟΧΙ και το εύκολο ΝΑΙ .Ίσως αυτό το δύσκολο ΟΧΙ να είναι που κάνει και την διαφορά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου